ترجمه اختصاصی نوریاتو: فاجعه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ باعث تخلیه پریپیات با جمعیت ۴۵۰۰۰ نفر شد. دیوید مکمیلان از آن زمان ۲۱ بار برای عکاسی از خانهها و ساختمانهای متروکه به اینجا سفر کرده است.
قایق غرق شده در رودخانه پریپیات، چرنوبیل ، اکتبر ۱۹۹۸
چرنوبیل یک مرکز تعمیرات و نگهداری قایق بوده است. قایقهایی که آن زمان در لنگرگاه بودهاند به اندازهای آلوده بودند که استفاده دوباره از آنها ممکن نبود.
لابی، بیمارستان کودکان، اکتبر ۲۰۱۲
بیش از ۳۰ سال پس از حادثه، ورود گیاهان به ساختمانها اتفاق رایجی است. در این بیمارستان کودکان، مانند بیمارستانهای دیگر هنوز هم اطلاعات بیماران و تجهیزات مرتبط با کاربرد قبلی آن وجود دارد.
کلاس درس در روستای شیپلکی، آپریل ۱۹۹۵
یک مدرسه روستایی به همراه مدل آناتومیک و نقشه شوروی سابق
زمین قرمز، راهروی مدرسه، اکتبر ۲۰۰۴
این راهروی مدرسه طبقه دوم، درحال فروپاشی است و سال بعد به صورت کامل فرو ریخت.
زمین بسکتبال، اکتبر ۲۰۰۷
اولین بازدید من از چرنوبیل و شهر پریپیات سال ۱۹۹۴ یعنی هشت سال پس از واقعه اتمی چرنوبیل بود. حتی آن زمان نیز ارتفاع درختها از سبد بسکتبال بیشتر بود. در سال ۲۰۰۷ زمین بسکتبال توسط گیاهان در حال محو شدن بود. امروزه تخته پشت سبد به زودی محو میشود و این زمین کارائی خودش را از دست خواهد داد.
ایستگاه قطار، روستای یانوف، اکتبر ۱۹۹۶
یانوف نزدیکترین روستا به راکتور بود. این روستا به اندازهای آلوده بود که به صورت کامل تخریب شد ولی ایستگاه قطار و قطارهایی که آن زمان آنجا بودند سالم ماندند.
پرتره لنین، مهدکودک، اکتبر ۱۹۹۷
در پریپیات و بقیه محل تخلیه هنوز مشخصات شخصیتی شوروی وجود دارد. تصاویر لنین، چه به صورت نقاشی و چه سهبعدی در همهجای منطقه دیده میشود.
کف مهدکودک به همراه دمپائی، اکتبر ۲۰۰۶
محتویات ساختمانهای اطراف چرنوبیل به شدت روی زمین ریخته شدهاند. این تصویر اتاق رختکن یک مهدکودک را نشان میدهد. این ساختمان سال بعد به خاطر آسیبهای ناشی از آب فروریخت.
کافه کنار رودخانه، پریپیات، اکتبر ۲۰۱۶
کافه کنار رودخانه پریپیات یکی از امکانات متعددی بود که در اختیار اهالی قرار داشت. این شهر یکی از بهترین شهرها برای زندگی در شوروی سابق بود.
باشگاه قایقرانی پریپیات، اکتبر ۲۰۱۲
مانند ماشینها و دیگر وسایل نقلیه، اهالی پریپیات مجبور بودهاند برای فرار از آلودگی قایقهای خودشان را هم جا بگذارند