ترجمه اختصاصی نوریاتو: به نظر من زیباترین نکته عکاسی خیابانی این است که به ما کمک می‌کند به خودشناسی برسیم. مارک کوهن تجربیات شخصی خودش از عکاسی خیابانی و جمع‌آوری خیابان گریم را با ما به اشتراک می‌گذارد:
“[در مورد کتاب] این‌ها تصاویر موردعلاقه من هستند. این عکس‌ها کاملا با دقت انتخاب شده‌اند، اما کتاب درمورد موضوع خاصی نیست. فقط اینکه در صورتیکه به عکاسی در یک مکان ثابت ادامه بدهید، چیزهایی درمورد خودت کشف خواهی کرد.”
همچنین کوهن درمورد عکاسی در سفر برای خودشناسی هم صحبت می‌کند:
“عکس‌های مسافرتی متفاوت هستند. اما من ده بار برای عکس گرفتن به مکزیکوسیتی رفتم، تا فقط ببینم این عکس‌ها چه تفاوتی با عکس‌هایی که در ویلکس بری گرفته‌ام دارند. من متوجه شدم این عکس‌ها شبیه به هم هستند. این عکس‌ها دقیقا عکس‌هایی نیستند که در ویلکس بری می‌گیرم اما می‌توانم آن‌ها را در بینگ‌همتون، راچستر و یا المیرا هم بگیرم.”
اما عکس‌هایی که او می‌گیرد مربوط به لوکیشن عکاسی و یا ساکنین آن لوکیشن نیست. بلکه درمورد خود او هستند.
“عکس‌های من درمورد ویلکس بری نیستند. این عکس‌ها در مورد عکاسی هستند که بدون هیچگونه احساس مشخصی عکاسی می‌کند. با این وجود نکاتی مربوط به جامعهشناسی در این تصاویر وجود دارد. شما هیچ استخری در این تصاویر نمی‌بینید بلکه فنس‌های شکسته را مشاهده می‌کنید. ما زیر سطح شهر هستیم. من تلاش کرده‌ام بدون اشاره به ویلکس بری مجموعه خیابان گریم را تکمیل کنم. زیرا هدف مجموعه چیز دیگری است.”
نکته کلیدی
هنگامی که مشغول عکاسی خیابانی هستید، آگاه باشید که تصاویری خواهید گرفت که بازتاب خودتان (و دیدتان از دنیا) خواهد بود. من مردم زیادی را می‌شناسم که عکاسی خیابانی را به عنوان یک نوع درمان می‌بینند. برای خود من هیچ چیز آرامش‌بخش تر از خیابان‌ها، گردش، صحبت با غریبه‌ها و عکس گرفتن نیست.
خودتان را از طریق تصاویر به چالش بکشید تا متوجه شوید چه کسی هستید. آیا جنبه مثبت دنیا را می‌بینید یا جنبه منفی آن را؟ از لحاظ عکس‌هایی که می‌گیرید به صورت طبیعی به چه چیزی علاقه‌مند هستید؟ مردم؟ نشانه‌ها؟ خود خیابان؟ ترکیب؟ فرم؟ شما به عنوان یک انسان چه کسی هستید و عکاسی چطور آن را نشان می‌دهد؟
