ترجمه اختصاصی نوریاتو: پائیز گذشته من با یک گروه از دوستان خودم از مالزی به استان یونان چین رفتیم. این استان منطقه زیبایی است که نسبت به پکن از جمعیت کمتری برخوردار است و پر از کوه، دریاچه، مزرعه برنج و دره است. ما از شهر شانگری‌لا، دالی، دره پرش ببر و پارک ملی لیجانگ که این عکس را در آن‌جا گرفتم بازدید کردیم.
ما یک روز آن‌جا بودیم و صبح را با دیدن مناظری از پارک گذراندیم و بعد از ظهر هم نمایش احساس لی‌جیانگ را تماشا کردیم. این نمایش یک اجرای فضای باز است که با اجرای موسیقی و رقص توسط یکی از بزرگ‌ترین کارگردان‌های چین ژانگ ایمو اجرا می‌شود. این نمایش زندگی روزمره این منطقه را در زمان‌های خیلی دور نشان می‌دهد. بازیگران هم از قبیله‌های ناکسی، بای، یی و دیگر قبیله‌های اقلیت محلی انتخاب شده‌اند.
این عکس (که از یک اجرای برنامه‌ریزی شده است) برای من خیلی غیرطبیعی است. من معمولا با مفاهیم کار نمی‌کنم و خودم را یک سرگرمی‌گرای غیرجدی می‌دانم. من از جایی که هستم عکاسی می‌کنم. عاشق سفر هستم و از هرچیزی که پیدا کنم عکس می‌گیرم و هرچقدر که سنم بالاتر می‌رود تمایلم به عکاسی از مردم و گفتن داستان بیشتر می‌شود.
مطالعه بیشتر: تارسیلا دو آمارال – آباپوریو
این اجرا هم کاملا غیرطبیعی است. یک نمایش فضای باز در مقیاس بزرگ که برای نشان دادن زمین قرمز منطقه می‌باشد. این نمایش از قله ۳۱۰۰ متری کوه برفی جید دراگون استفاده می‌کند. این اجرا یک پروژه عظیم است و از اسب‌های واقعی، افکت‌هایی برای ساخت ابر و مه، گروه خوانندگی و یک موسیقی متن از موسیقی‌های سنتی چین استفاده می‌کند. داستان با استفاده از اسپیکر به زبان ماندارین پخش می‌شود و زیرنویس آن روی صفحه‌نمایش‌هایی در پایان صحنه نمایش داده می‌شود.
تماشاچی‌های زیادی برای این نمایش آمده بودند. ما جای بدی نشسته بودیم، به همین خاطر برای گرفتن این عکس بلند شدم و به سمت جایگاه‌های VIP رفتم. خوشبختانه نگهبان‌ها با من کاری نداشتند. من هم به آن‌ها لبخند زدم و با استفاده از تلفن همراه خودم چند عکس گرفتم.
من همیشه با تلفن همراه خودم عکاسی می‌کنم. اکنون بیش از ۳۰ سال است که عکاسی می‌کنم و برخی اوقات حمل کردن یک دوربین سنگین باعث درد گرفتن کمرم می‌شود. علاوه بر این، امروز گوشی‌های تلفن از کیفیت خیلی خوبی برخوردارند؛ به خصوص اگر نور کافی داشته باشید.
من طی این نمایش در استان یونان چین منتظر موضوع خاصی بودم. چیزی که بتوانم با استفاده از آن احساسم درمورد نمایش را بیان کنم. این عکس همان چیزی بود که می‌خواستم: الگو، ریتم کارگرها، خط زیگزاگی که برای بالارفتن از کوه شکل می‌گرفت و درنهایت رنگ‌ها، رنگ قرمز زمین.
مطالعه بیشتر: کوداک و تولد فیلم عکاسی
این قسمت نمایش برداشت را نشان می‌داد: کارگرها محصولات را داخل سبدهای خودشان حمل می‌کنند. من عاشق نظم این کار شدم، هارمونی و تعادلی که به نمایش می‌گذاشت. این قسمت از نمایش نظم، کار تیمی، هماهنگی و همکاری را نشان می‌داد و با من درمورد انسانیت و با هم بودن صحبت می‌کرد. به نظر من این عکس برای آموزش هماهنگی خیلی مناسب است. افراد زیادی از من اجازه گرفته‌اند از این عکس برای سخنرانی‌های عمومی استفاده کنند و من همیشه پاسخ مثبت داده‌ام. فراتر از زندگی کاری، این نمایش درمورد خانواده و جامعه است.
معمولا آثار من مستند هستند. من به دنبال صحنه‌هایی از زندگی واقعی روزانه می‌روم؛ اهالی روستایی استان یونان چین که یک صبح پائیزی قبل از کار کردن دور آتش جمع می‌شوند، یک دختر با لباس قرمز داخل قایق سفید روی یک رودخانه آرام در کشمیر، عبادت‌کنندگان در نور و سایه‌ی مسجد جامع دهلی قدیم، جشنواره‌ها، جشن‌ها، سنت‌ها، هرچیزی که روی حالات روحی، احساسات و داستان تاکید داشته باشد.
این عکس، یک عکس رمزآلود و مطئنا جذاب است اما من امیدوارم چشم بیننده‌ها را هم باز کند. به نظر من عکاسی قدرت تکان دادن روح و تغییر دادن زندگی را دارد. من و دوستانم با این احساس از آن نمایش بیرون آمدیم که مطمئن بودیم هارمونی هنوز هم ممکن است: که اگر در زندگی معاصر تفاوت‌های خودمان را کنار بگذاریم و برای خوبی‌ها مشترک تلاش کنیم، میتوانیم به صورت هماهنگ با هم زندگی کنیم. به همین خاطر من اسم این عکس را همکاری انسانیت نامیده‌ام.
رزومه ای سی تانگ
محل تولد: کوتا بارو، مالزی، ۱۹۶۹
آموزش: خودآموز
افراد تاثیرگذار: استیو مک‌کاری، الکس وب، وینیت ووهرا
نقاط قوت: “نامزد بخش فرهنگ مسابقه عکاسی سونی در سال ۲۰۱۹”
نقاط ضعف: “چیزی که ارزش یادآوری داشته باشد نیست”
توصیه: “نیازی نیست همین ابتدا گران‌ترین تجهیزات را خریداری کنید. هرچقدر بیشتر عکاسی کنید، اطلاعات بیشتری درباره نوع دوربینی که لازم دارید به دست خواهید آورد. مهمتر از هرچیزی مهارت‌های خلاقانه و دانش شما از تنظیمات دوربین می‌باشد.”
