ترجمه اختصاصی نوریاتو: اریک کیم در یک مجموعه مقاله درس‌هایی که از عکاس‌های مختلف آموخته است را شرح داده که شما می‌توانید ترجمه آن‌ها را در مسترکلاس‌های نوریاتو مشاهده فرمائید. در آخرین مقاله‌ای که تیم تحریریه نوریاتو ترجمه کرده است، درس‌هایی که اریک کیم از مارک کوهن آموخته است را برای شما آماده کرده‌ایم.
قسمت قبل: درمورد جمع‌آوری گریم استریت
به نظر من مارک کوهن یکی از بزرگترین عکاس‌های خیابانی دنیا است که به اندازه عکاس‌های هم عصر خودش مشهور نشده است. احتمالا ویدئوهای او را در یوتیوب دیده‌اید که با کمک یک فلش و بدون استفاده از منظره‌یاب در حال عکاسی است. باید اقرار کنم که حتی برای من نیز این روش عکاسی کمی عجیب است ولی او به این دلیل این کار را می‌کند که هنر خلق کند. به نظر او هدف وسیله را توجیه می‌کند.
تصاویر او نحوه عکاسی من هم تاثیر گذاشته‌اند و اینکه او برای ۳۰ سال متوالی فقط در یک شهر کوچک عکاسی کرده است خیلی الهام بخش است. در این مجموعه مقالات قصد دارم چند درسی که به شخصه از او گرفته‌ام را برای شما هم بیان کنم.
اکثر عکاسان (از جمله مارک کوهن) در طول زمان تکامل می‌یابند. تکامل در روش عکاسی، چیزی که از آن عکاسی می‌کنند و دلیل عکاسی آن‌ها.
مطالعه بیشتر: پرتره قجری
مارک کوهن درمورد اینکه چطور سبک عکاسی او در عکاسی خیابانی طی این سال‌ها تغییر و بهبود یافته است اینطور توضیح می‌دهد:
“[هرچقدر زمان می‌گذشت] پیشرفت من بیشتر می‌شد. من با یک لنز ۲۱ میلیمتری شروع به کار کردم و بعدا آن را با یک لنز ۲۸ میلیمتری و کمی بعدتر با یک لنز ۳۵ میلیمتری کار خودم را ادامه دادم. اکنون هم از یک لنز ۵۰ میلیمتری استفاده می‌کنم. بیشتر این کار را به این خاطر انجام می‌دادم که ممکن بود دستگیر شوم یا مردم نسبت به من مشکوک یا عصبانی شوند. به خاطر اینکه عضو هیچ روزنامه‌ای نبودم و نمی‌توانستم بگویم ماموریت دارم، دردسرهای زیادی داشته‌ام. این فقط کار من است. من مشخصا حق چنین کاری را دارم، اما حتی با وجود رسانه‌های امروزی، اینکه به یک بچه نزدیک شوی و درحیاط خلوتش از او عکس بگیری، کار درستی نیست. امروزه به دلیل افزایش سوء ظن جنسی امکان چنین کاری وجود ندارد. شما نمی‌توانید به مادر یک بچه توضیح دهید که می‌خواستید از زانوی زیبای پسرش درکنار یک چاله آب عکس بگیرید. به همین دلیل من کارم را با یک لنز ۵۰ میلیمتری ادامه دادم که باعث شد عکس‌هایی که میگیریم نسبت به دهه ۷۰ خیلی متفاوت‌تر باشد.”
نکته کلیدی
متاسفانه واقعیت این است که امروزه مردم نسبت به گذشته بیشتر به عکاس‌های خیابانی مشکوک هستند. چند دهه گذشته، اگر از بچه کسی عکاسی می‌کردی برای او خیلی مهم نبود. اما امروزه با وجود رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی مردم خیلی نگرانند که فرزندشان در دام یک پدوفیل و یا کسانی از این قبیل نی‌افتد.
کوهن مجبور بود به خاطر نحوه تغییر دیگران، سبک خودش را در عکاسی خیابانی تغییر دهد. او با یک لنز ۲۱ میلیمتری شروع کرد و ابتدا آن را با ۲۸ میلیمتری، سپس ۳۵ میلیمتری و درنهایت با ۵۰ میلیمتری تعویض کرد. من هیچکدام از عکس‌های اخیر او را با لنز ۵۰ میلیمتری ندیده‌ام، اما مطئنم با این لنز هم موفق شده است.
خود من مشکلی با عکس گرفتن از بچه‌ها نداشته‌ام. زیرا تلاش می‌کنم این کار را به صورت پنهانی انجام ندهم. من معمولا برای بچه‌ها دست تکان می‌دهم و هنگام عکاسی با والدین آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنم. در موارد دیگر نیز برای عکس گرفتن از بچه‌ها، از والدین آن‌ها اجازه می‌گیرم.
با این وجود احساس می‌کنم تغییر تکنیک، سوژه و یا سبک در عکاسی خیابانی کاملا نرمال است. سلیقه شما در عکاسی احتمالا با گذشت زمان تغییر می‌کند. حتی ممکن است مانند لی فردلندر از عکاسی خیابانی دور شوید و به سمت عکاسی از درختان یا گل‌ها بروید.
من به همه عکاس‌ها می‌گویم که برای پیشرفت و جلو رفتن در طول زمان باید مدام خودتان را بازکشف کنید. برای مثال اندی وارهول کار خودش را به عنوان یک هنرمند تبلیغاتی موفق شروع کرد اما تا زمانی که ساخت آثار هنری با استفاده از جعبه‌های بریلو و صابون کمبل را شروع نکرد، شهرت چندانی به دست نیاورد. همین اتفاق برای پابلو پیکاسو هم رخ داد. او زمان شروع کارهای هنری سنتی زیادی آماده کرد اما فقط وقتی توانست تحسین دیگران را برانگیزد که شروع به ساخت هنر انتزاعی خودش کرد.
مطالعه بیشتر: بهترین عکس من: دیوید سورن
من هم در عکاسی خیابانی دچار تحولات زیادی شده‌ام و چندین بار سبک عکاسی من تغییر کرده است. در ابتدا مانند هنری کارتیه برسون فقط عکس سیاه و سفید می‌گرفتم (با یک لنز ۵۰ میلیمتری از فاصله دور). من دنبال پس زمینه‌های جالب می‌گشتم و سپس منتظر می‌ماندم تا سوژه‌ی مناسب وارد کادر شود. بعدا مانند بروس گیلدن با استفاده از یک لنز ۲۴ میلیمتری به سوژه نزدیک می‌شدم و با کمک فلاش عکاسی می‌کردم. امروزه نیز مانند لی فردلندر، استفن شور، ویلیام ایگلستون و جوئل استرنفلد از عکس گرفتن از سوژه‌های شهری‌تر (به صورت رنگی) لذت می‌برم. همچنین دیگر به صورت دیجیتالی عکاسی نمی‌کنم و از فیلم آنالوگ برای عکاسی استفاده می‌کنم.
به همین خاطر احساس نکنید که باید برای مدت زمان طولانی به سبک خودتان وفادار بمانید. سعی کنید از لحاظ پروسه و زیبایی شناختی در طول یک پروژه ثابت قدم بمانید. اما همین طور که روی پروژه‌های مختلفی در گذر زمان کار می‌کنید، سعی کنید پروسه و شاخصه‌های زیبایی شناختی خودتان را بهبود ببخشید.
