مجله جامع هنری نوریاتو: در این عکس از سالگادو با دیدن جمعیت فشرده مهاجران پشت سیم خاردارهای در هم تنیده می‌توان دید که انسان‌ها چطور برای رسیدن به یک زندگی ایده‌آل مسیر ناگواری را برای فرار از تنگناهای زندگی‌شان تحمل میکنند. اضطراب و آشفتگی در چهره‌ی همه دیده می‌شود. نگاه‌های مبهم از پشت حصار سیمی به هر سمت سویی برای رهایی، در حال دویدن هستند .نگاه خیره کننده پسر بچه ای از آن سوی مرز سریع ،بی واسطه و بی نقاب است. این کودک به چه چیزی فکر میکند؟ او از سیاست و مهاجرت چه می‌داند؟ آیا به اجبار بازیگر داستان مهاجرت شده است؟
تقابل دنیای خشن سیاست و جهان رازآلود کودکانه، در این تصویر دور از ذهن نیست. به نظر می‌رسد دیدگان غم‌زده او از جنس دنیای کودکانه ،زیاده خواهی های سیاستمداران را هدف انتقاد شدید قرار میدهد.
در این همهمه و آشفتگی حک شده بر صورت ها ،فقر امنیت و سرنوشت نامعلوم مهاجران؛ نگرانی مضاعف تری را در نیمه پنهان تصویر آشکار میکند این نیمه پنهان ، تفسیر عمیق تری از سرنوشت نامعلوم مهاجران و حتی هم سفر شدن با مرگ را به همراه دارد.
چالش مهاجرت سباستیائو سالگادو برزیلی را مصمم میکند که در طول چندین سفر به شهرهای مختلف از جمله شانگهای، سائوپلو، مکزیکو سیتی، استانبول، جاکارتا و … مجموعه عکسی را تهیه کند. کتاب عکس او با عنوان مهاجرت در سال ۲۰۰۰ منتشر شد.
منتقدین عکسهای سالگادو را سرشار از احساس میخوانند و معتقدند که بیننده بدون هیچ اتلاف زمانی خود را با موضوع عکس هایش همسو میکند.
به نظر می‌توان در ادامه این مساله را هم اضافه کرد که نگاه سالگادو فریاد عدالت خواهی را در هر لحظه سرخواهد داد و دفاع از شأن و کرامت انسانی در جهان امروز را طلب میکند. هرچند نمی‌توان لحظات بعدی زندگی این مهاجرین را متصور شد اما آن‌ها در درون خود امیدواری و غلبه بر سختی‌ها را مرور میکنند. آن‌ها به دنیای رنگی بعد از مهاجرت فکر میکنند؛ یک زندگی حقیقی که آن‌ها را از وضع فعلی‌شان برهاند و به آرزوهایشان نزدیکتر کند.
نقد عکس از: موسی احمدی زاده
