ترجمه اختصاصی نوریاتو: قرار است در یک نمایشگاه گذشته‌نگر از عکس‌های فراموش‌شده گرتی سایمون از دوران وایمار برلین و دهه ۱۹۳۰ لندن به معرض نمایش گذاشته شوند، عکس‌هایی که داستان جالب‌توجه پناهنده‌ای که از دست نازی‌ها فرار کرده و در شکاف‌های تاریخِ هنر شهرتش را از دست داده را بیان می‌کنند.
عکس سایمون از آلبرت اینشتین
گرتی سایمون عکاسی ماهر و موفق بود و نمایشگاه‌های مختلفی در آلمان و انگلیس برگزار کرده بود، اما امروزه کمتر کسی او را می‌شناسند.
سوژه‌های عکاسی او در برلین آلبرت اینشتین و یک خواننده به نام لوته لنیا بودند؛ لوته لنیا ابتدا به خاطر اجراهای هیجان‌انگیز آهنگ‌هایی که همسرش، کورت وایل، ساخته بود شهرت یافت و ۳۰ سال بعد نیز نقش رُزا کلبِ هراس‌انگیز را در فیلم «از روسیه با عشق» ایفا کرد. سایمون در لندن از پگی اشکرافت، کنت کلارک و نای بوان عکاسی کرد.
این ماه قرار است آثار سایمون در کتابخانه وینِر واقع در لندن، قدیمی‌ترین آرشیو اطلاعاتی دنیا از هولوکاست و دوران نازی، به نمایش گذاشته شود.
لوته لنیا
پس از مرگ برنارد پسر سایمون، در سال ۲۰۱۵ حدود ۳۵۰ عکس شگفت‌انگیز به وینر داده شد. باربارا وارناک، هماهنگ‌کننده ارشد کتابخانه وینر، اینطور اظهار داشت که آن ها انتظار داشتند آرشیوی از داستان زندگی برنارد، که هنگامی که با مادرش به لندن رفته بود ۱۲ سال داشت، دریافت کنند، نه این عکس‌ها را.
آن‌ها خیلی زود متوجه شدند که باید چیزهای بیشتری در مورد گرتی سایمون کشف کنند. وارناک اینطور اظهار داشت: “مستندات نشان می دهد که آن زمان او عکاس برجسته و معروفی بوده اما حالا به کلی فراموش شده است. خیلی عالی است که این فرصت به ما داده شده تا بتوانیم آثار او را دوباره به نمایش بگذاریم.”
از عکس های برلین کاملاً مشخص است که سایمون در برلین دهه ۱۹۲۰ رابطه خوبی با بازیگرها، نویسنده‌ها، آهنگسازها، رقاص‌ها و هنرمندان؛ و همچنین سیاستمداران سوسیال دموکرات داشته است.
جودیت کِر ۶ ساله
گرتی سایمون یک پرتره قابل‌توجه در سال ۱۹۲۹ از دختری شش ساله به نام جودیت کِر گرفته است؛ این دختر نیز سال ۱۹۳۳ همراه خانواده‌اش به لندن رفت. بعدها او به عنوان نویسنده و تصویرساز مجموعه کتاب‌های “ماگ” و کتاب “ببری که برای عصرانه آمد” شهرت یافت.
طبق گفته وارناک، سایمون و پسرش در سال ۱۹۳۳ از برلین فرار کردند و در انگلیس اقامت گزیدند. اما نتوانست همسرش را با خودش همراه کند، شوهر او سابقاً قاضی بود و به او اجازه داده بودند که کارش را به عنوان سردفتر اسناد رسمی ادامه دهد، همین مسئله نشان‌دهنده کاغذبازی‌های زیادی است که خانواده‌های یهودی مجبور بودند با آن‌ها سر و کله بزنند.
وارناک اظهار داشت که سایمون بعد از عکاسی از تعداد زیادی از سوسیال دموکرات‌ها احساس ناامنی می‌کرد. “او حس می‌کرد دستش رو شده است و ممکن است به سراغش بروند. او شوهرش، خانه اش، شغلش و استودیو خودش را رها کرد تا به انگلیس برود.”
مدت زیادی نگذشته بود که شروع به عکاسی از اشخاص برجسته در لندن کرد. “می‌توان اینطور برداشت کرد که او شخصیتی توقف‌ناپذیر داشته است.”
آثار او در نمایشگاه‌های متعددی به نمایش گذاشته شد، یکی از آن‌ها با نام “شخصیت‌های لندن” در سال ۱۹۳۴ در گالری استورِن در محله کنزینگتون واقع در غرب لندن برگزار شد. یک منتقد روزنامه او را: “با‌استعدادترین و خلاق‌ترین عکاس برلین.» توصیف کرد
گرتی سایمون
شوهر سایمون موفق شد در سال ۱۹۳۹ به خانواده‌اش در لندن بپیوندد و هنگامی که جنگ آغاز شد او هم مانند پسرش و اکثر پناهنده‌های آلمانی یهودی تحت نظر قرار گرفت.
این امر به ویژه برای برنارد خیلی ناگوار بود چون او یکی از ۲۵۰۰ نفر یهودی آلمانی بود که با کشتی مسافربری دونرا به استرالیا فرستاده شد. او موفق شد که برگردد و هنگامی که برگشت به سپاه پایونیر پیوست.
وارناک اظهار داشت همسر برنارد هنگامی که آرشیو را تحویل می‌داد گفته که برنارد از این اقامت اجباری دلخور نبوده و از انگلیس به خاطر اینکه به خانواده‌ها پناه داده بوده سپاسگزار بوده است.
به نظر می‌رسد سایمون در همان سال‌های جنگ کار عکاسی را کنار گذاشته و بعد از آن هم تقریباً فراموش شده. “وینر” امیدوار است که این نمایشگاه که بخشی از فستیوال هنری سراسری با نام داخلی‌ها/خارجی‌ها برای بزرگداشت پناهندگانی که از نازی ها فرار کرده بودند است، بتواند این دید را تغییر دهد.
وارناک گفت: “مدت عکاسی او نسبتاً کوتاه اما فوق العاده درخشان بوده.”
